دو عضو اتاق بازرگانی بر ضرورت پیوستن ایران به FATF برای تسهیل روابط تجاری کشور تاکید کردند. عباس آرگون در این زمینه گفت که نپیوستن به FATF شرایط تحریمی را تشدید می‌کند و مجیدرضا حریری هم با تشبیه تحریم به زندگی در قفس، تاکید کرد که علاوه بر این قفس، FATF هم بال و پر ما را چیده است.
نپیوستن به FATF شرایط تحریمی را تشدید می‌کند
عباس آرگون، عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی تهران به «انتخاب» گفت: در شرایط امروز، موضوع گسترش جهانی شدن، مرز‌های اقتصادی را کمرنگ کرده و وابستگی کشور‌ها به یکدیگر که همراه با توسعه‌ی سریع فناوری شد، افزایش پیدا کرده است. از این جهت سازمان‌های بین‌المللی برای نظارت بر روابط بانکی و افزایش شفافیت امر غیرقابل انکاری هستند.
او افزود: ما در حال حاضر بر خلاف تعهدات برجام با تحریم‌های گسترده‌ی آمریکا مواجه هستیم و دولت آمریکا با تلاش حداکثری به دنبال بستن تمام راه‌های ارتباطی ایران به روی کشور است. آمریکا خواستار قطع کامل ارتباط تجاری ایران با جهان است.
این فعال اقتصادی ادامه داد: یکی از روزنه‌هایی که می‌تواند برای ما اثر مثبت داشته باشد، پیوستن ما به FATF است. ما باید به سمت تنش زدایی در سیاست خارجی حرکت کنیم تا روابط با کشور‌ها گسترش یابد. رعایت قواعد بین‌المللی، منافاتی با عضویت در اف. ای. تی. اف ندارد.
او افزود: نپیوستن به FATF شرایط تحریمی را تشدید می‌کند و ارتباط ما با کشور‌های دوست را هم سخت می‌کند. نپیوستن به FATF حس ایران ستیزی در جهان از سوی آمریکا را افزایش می‌دهد. نپیوستن به FATF هزینه‌های بالایی برای کشور ایجاد می‌کند و آسیب به تولید ملی را به دنبال دارد.
آرگون گفت: باقی ماندن در لیست سیاه FATF به تنهایی نوعی خودتحریمی است. شاید ما بگوییم، چون تحریم هستیم FATF حس مثبتی را به بازار و جهان منقل می‌کند تا اتهام پولشویی را از بالای سرمان کنار بزنیم. باید به FATF به صورت کارشناسی نگاه شود و منافع کشور را اولویت قرار دهیم. ما باید یک نگاه مثبت از خودمان به جهان نشان دهیم.
در قفسی به نام تحریم زندگی می کنیم
مجیدرضا حریری، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین هم به «انتخاب» گفت: تمام ساز و کار‌های مالی که در دنیا تعریف شده بر اساس یک نیاز بشری درست شده است. مثلاً یک پیام‌رسان مالی مورد توافق درست کرده‌اند، اسم آن را گذاشته‌اند سوئیفت، یک سازو کار نظارتی درست کرده‌اند که اسم آن را گذاشته‌اند FATF؛ این ساز و کار به دست غرب است و مانند دیگر ساز و کار‌ها که در دست آمریکاست. اینکه بگوییم FATF بی فایده است، اصلاً اینطور نیست.
وی درباره‌ی کارکرد جهانی FATF بیان کرد: اگر بگوییم کارکرد آن درست بوده یا خیر، باید بحث مفصلی بکنیم. آیا با ابزار‌هایی مانند FATF توانسته‌اند نظارتی بر تروریسم و پول‌های کثیف ناشی از موادمخدر و تروریسم بکنند؟ از شروع اقداماتی که اف. ای. تی. اف انجام داده باعث کاهش اعمال غیرقانونی شده است؟ مثلاً آیا ایران بی نظمی مالی بیشتری دارد یا افغانستان؟ قطعاً در افغانستان موادمخدر و تروریسم آنجا وجود دارد و حتی تروریسم در افغانستان حکومت می‌کند. آیا حکومت‌هایی که در آمریکای جنوبی هستند و ثروت عمومی‌شان از طریق کوکایین است، از طریق اف. ای. تی. اف محدود شده‌اند؟ ترکیه و امارات، تامین‌کننده‌ی روابط مالی القاعده و داعش بودند، اما چرا برخوردی با آنها نشد؟ تعریف ظاهری این ساز وکار‌ها جواب نداده و بیشتر تبدیل به ابزاری برای آمریکا شده است.
حریری درباره‌ی اهمیت پیوستن به FATF گفت: همانطور که باید وارد سازمان تجارت جهانی و سازمان ملل و کنوانسیون‌ها شویم، باید عضو FATF هم بشویم. البته الزاماً عضویت در FATF مشکلات ما را حل نمی‌کند، ما را اصلاً در بانک‌های خارجی راه نمی‌دهند که بخواهند بر روابط مالی ما تجارت کنند. ما در قفسی به نام تحریم زندگی می‌کنیم و FATF هم بال و پر ما را چیده است. باید قفس را برداشت و بال و پرمان را ترمیم کنیم. هر وقت FATFرا بپذیریم کار درستی کرده ایم، ما باید تحریم بانکی را برداریم.
